İTP Hastalığı Tedavisi

İTP Hastalığı Tedavisi Hakkında

ITP tedavisi, durumun ciddiyetine bağlıdır. Genel olarak, sadece% 10-15 kademeli bir başlangıç ​​ve spontane remisyon olan kronik bir hastalıktır. Ek olarak, kullanılan ilaçlar potansiyel olarak toksiktir, çünkü bunların çoğu immünosüpresiftir. Bu gibi ilaçlarla uzun süreli tedavi, bakteri, virüs ya da mantar enfeksiyonu riskini artırır ve akut lösemi, lenfoma ve organların belirli katı tümörler gibi belirli bir habis tümör riski vardır. Bu yüzden ilk öneri aşırı tedavi edilmemelidir.

Bazı geniş hatlar, uzun vadeli, rasyonel ve iyi tolere edilen terapötik bir plan sağlar:

Trombositli hastalar 30.000'den az sayılır. Terapi, trombosit sayısı 10.000-30.000 arasında ise ciddi kanama olmaksızın günde 1 mg / kg vücut ağırlığı ile oral kortikosteroidlerle (örneğin prednizon) başlar. Daha şiddetli trombositopeni (10.000'den az) için ve ciddi kanama varlığında başlangıç ​​dozu 2 mg / kg / gün olmalıdır. Çoğu hastada trombosit sayısı 2-7 gün artar. Prednizon, daha sonra 30,000'in üzerinde bir trombosit sayısını korumak için gereken doza kademeli olarak azaltılabilir. Nadir görülen hastalarda spontan remisyon sağlamak için kortikosteroidler 3 ay boyunca sürdürülmelidir. Bu 3 aydan sonra, hastalığı kontrol altına almak için yüksek dozda kortikosteroidler hala gerekli ise, alandaki pek çok makam, splenektomi yoluyla, plateletlerin tahrip edilmesinin ana organı olan dalağın rezeksiyonunu savunmaktadır. Bunun nedeni yüksek kortikosteroid dozları ile uzun süreli tedavi ciddi yan etkiler ve toksisiteye neden olmasıdır (örneğin, şeker hastalığı, psikoz, fırsatçı maddeleri, gastrit ülserler ve erozyonlar, böbrek üstü bezleri bastırılması ile enfeksiyonları). Kortikosteroidler, yukarıda tedavi etmek için bir şok güç üretebilen bir akut adrenal yetmezlik önlemek için aniden durdurulması gerekir. Kortikosteroidler, yukarıda tedavi etmek için bir şok güç üretebilen bir akut adrenal yetmezlik önlemek için aniden durdurulması gerekir. Fırsatçı etkenler, erozyonlar ve mide ülserleri ile enfeksiyonlar, adrenal bezlerin baskılanması bu durum arasında yer alır. Kortikosteroidler, yukarıda tedavi etmek için bir şok güç üretebilen bir akut adrenal yetmezlik önlemek için aniden durdurulması gerekir.

Trombosit sayısı 30.000'in üzerinde olan hastalar: Bu hastalarda genellikle az sayıda semptomları vardır, yıllarca stabil kalırlar ve splenektomi veya kronik tedavi gerektirmezler. Olarak kanama riski ile ilişkili durumların mevcudiyetinde (örneğin, diş çekme, seçmeli ameliyat), prednizon, kısa tedavi programı trombosit ameliyat öncesi sayısı yükseltmek için kullanılabilir.

Splenektomi dalağın cerrahi olarak çıkarılması gerekiyorsa, birkaç önlem alınmalıdır. Hastalık prednisona cevap verirse, preoperatif olarak 50.000'in üzerinde trombosit sayısını yükseltmek için yüksek doz verilmelidir. Alternatif olarak, intravenöz immünglobulin infüzyonları kullanılabilir. Hasta bu ölçümlerden herhangi birine cevap vermezse, anestezi için entübasyon sırasında 2 birim / 10 kg vücut ağırlığı olan bir trombosit transfüzyonu dozu uygulanmalıdır. Dalaksız hastalar, bazı bakteriler tarafından üretilen bakteriyel fulminan enfeksiyonların gelişimi için risk altındadır (örneğin, pnömokok, meningokok, hemofili influenza). Bu ajanlara, özellikle de pnömokok aşısına karşı aşılama, bu nedenle endikedir.

Splenektomi başarısızlığı splenektomi sonra, hastaların% 50 tam ve kalıcı bir remisyon ve% 30 trombosit sayısı tedavi gerektirmez güvenli değerlere (30.000-150,000) yükselir. Kalan% 20'nin çoğunun 10,000 - 30,000 arasında trombosit sayısı vardır, az sayıda semptomları vardır ve uzun vadede nadiren komplikasyonları vardır. Bu hastalar genellikle, siklofosfamid gibi habis hastalıkları indükleme potansiyeli olan ajanları kullanan kronik tedavi gerektirmez. Splenektomi sonra, şiddetli trombositopeni ve kanaması devam olan az sayıda hasta için, çeşitli maddeler kullanılabilir: Kısa süreli yanıt elde etmek için en büyük maddeler, geçici olsa da, immunoglobulin gama ve bir ajan intravenöz infüzyon olarak hücresel akromatik iğlerin sitostatik inhibitörü, vinkristin kullanılmaktadır. Trombosit hemen sayısı çünkü dönüş sayısı değerleri önceden transfüzyon olmasına rağmen, yaklaşık 24 saat sonra, bir cerrahi, acil (örneğin akut apandisit, travma) trombosit nakilleri, gereklidir. Gerekirse transfüzyonlar tekrarlanabilir. Danazol, yeterince güçlü bir antiandrojenik madde ve siklofosfamid (alkilleyici madde, bir sitostatik) trombosit sayısında uzun artışlara en iyi oral maddelerdir. Bununla birlikte, siklofosfamid, özellikle akut lösemileri, özellikle uzun bir süre boyunca uygulandığında, günlük olarak ağız yoluyla hücresel dönüşümleri indükleme potansiyeline sahiptir. Sayım yaklaşık 24 saat sonra transfüzyon öncesi değerlere döner. Gerekirse transfüzyonlar tekrarlanabilir.

ITP'li hamile bir kadının özel durumunda, IgG sınıfının anti-trombosit antikorları plasentadan geçebilir ve yeni doğmuş bebekte küçük bir merkezi sinir sistemi kanaması riski ile trombositopeni oluşturabilir. Fetüsün trombosit sayısı, doğumdan 2-4 hafta önce perkütan olarak bir umblikal kan örneği alınarak belirlenebilir. Sayı 50.000'den az ise sezaryen doğum önerilmektedir. Unutulmamalıdır ki, ITP'si olmayan normal kadınlar hamilelik sırasında trombositopeni (75.000) gelişebilir, bu süreç gestasyonel trombositopeni olarak adlandırılır. Bu vakalarda yeni doğan için risk yoktur.

İTP Hastalığı Nedir?

İmmün trombositopenik purpura, trombositlerin yok edilmesi, kemik iliğinde üretilen ve ilk pıhtılaşma pıhtılaşma sürecine bağlı olarak ortaya çıkan otoimmün bir hastalıktır. İsim doğrudan hastalığın ana belirtileri ile ilgilidir. Mor, ciltte görülen kanamayı gösteren mor veya kırmızı lekeler için bir referanstır. Trombositopeniye bağlı trombositopeni, yani trombosit sayısındaki azalmanın neden olduğu kanamadır.

Hastalık 10.000 kişide birini etkiler ve doğurganlık çağındaki kadınlarda erkeklere göre daha yaygındır. Çocuklar genellikle viral bir enfeksiyon nedeniyle akut ve kendi kendini sınırlayan bir ITP formu sunabilir.

Trombosit sayısındaki düşüş, kanamaya neden olan noktaya kan pıhtılaşması sürecini tehlikeye atarken ortaya çıkar. En tipik kanamalar peteşilerle (noktalı boyanma) ya da ekimoz (daha büyük yamalar) şeklinde deri veya mukoza lokalizedir. Nazal kanamalar (epistaksis) diş etlerinde, gastrointestinal sistemde ve idrar yollarında da oluşabilir. Ödemin, bacak ağrısının ve adet kanamasının görülmesi daha zordur.

Semptomların yoğunluğu bir hastadan diğerine büyük ölçüde değişir. Bazı durumlarda asemptomatik olabilir ve tedavi gerektirmez.

Çocukluk çağında, erişkin hayatta nadiren görülen, spontan remisyon oluşabilir.

Kortikosteroidler (prednizon) ile ağız yoluyla tedavi, semptomların kontrol altına alınmasını ve kandaki trombositlerin kademeli olarak artırılmasını hedefler. Trombosit sayısı 50 bine ulaştığında kanama riski önemli ölçüde azalır. Olumsuz yan etkileri nedeniyle, ilaç en kısa zamanda yavaşça çekilmeli veya en düşük dozlara indirilmelidir.

Yüksek dozlarda intravenöz immünglobulin, akut kanamayı ve platelet sayısını yükseltmek için yararlıdır.

Oto antikorların çoğunun dalakta trombositlerin üretimi ve tahribatı meydana geldiği için bazı durumlarda, bu organın (splenektomi) cerrahi olarak çıkarılması gösterilebilir.

ITP Hastalığı Neden Olur?

Trombosit yıkımındaki artış esas olarak iki tür nedenden kaynaklanmaktadır: Bağışıklık doğası: En sık görülen ve otoantikorların, izo-antikorların ve alerjilerin varlığından kaynaklanır. Doğa damar içi pıhtılaşma (DIC), dissemine bağlı kalp ya da damar protezlerinin varlığına trombosit tüketimi ile karakterize immün olmayan, enfeksiyonlar ve büyük nakli). Dalağın sekestrasyonundaki bir artış, bunun bir sonucu olabilir:

• Dalağın Bozuklukları.
• Hipodermi.
• Büyük transfüzyonlar.

ITP Hastalığı Belirtileri Nelerdir?

Hemorajik belirtilerin şiddeti ve / veya sıklığı trombosit sayısı ile ilişkilidir. Hastalığın en sık görülen belirtileri ve semptomları şunlardır:

• Peteşia (bir iğne başı büyüklüğünde deride küçük kırmızı lekeler).
• Schistasis (2 veya 3 cm çapında bir deride kırmızı lekeler).
• Diş etleri, burun ve ağız kanaması.
• Bazen daha ciddi vakalarda çok daha farklı semptomlar da gözlenebilmektedir.

Cilt Altı Kanamaları

Cilt altı kanamaları bu hastalıkta en çok görülen belirtiler arasında yer almaktadır. Hastaların kollarında ya da bacaklarında çatlamış ve kan toplamış damarlara rastlanabilmektedir. Bu kanamaların varlığı, hastalığın habercisi olarak nitelendirilmektedir. Bu tarz bulgular ile karşı karşıya kalan kişilerin kısa bir süre içinde uzman bir hekime başvurmaları gerekmektedir.

Burun Kanaması

Burun kanaması, bu hastalıkta sık gözlenen belirtiler arasında yer almaktadır. Trombosit ile alakalı bir problemin olması nedeniyle kanamalar çok daha hızlı ve akışkan görülebilmektedir. Bu durumun temel nedeni ise pıhtılaşma probleminin yaşanıyor olmasıdır.

Vücutta Morarmalar

Vücutta morarmalar, bu hastalık ile seyreden en önemli belirtiler arasında yer almaktadır. Hastaların vücutlarının belli bölgelerinde çeşitli büyüklükte morarmalar gözlenebilmektedir. Bu durum da hastalığın kişide görülebileceğine dair işaret anlamını taşır.

İdrarda Kanama

İdrarda kanama da hastalığın önemli belirtileri arasında yer alabilir. Genellikle idrara çıkılan zamanın %40’lık kısmında idrarda kanamalar gözlenebilmektedir. Bu kanamalar çok yoğun olmasa da kendini gösterebilir.

Kanlı Kusma

Kanlı istifra bu hastalığın temel belirtileri arasında yer almaktadır. Hastaların çoğu kanlı kusma ile karşılaştığında hastalığın varlığından şüphelenebilmektedir. Hastaların kanlı kusma ile karşılaşmaları durumunda mutlaka bir sağlık kurumuna başvurmaları tavsiye edilmektedir.

Kadınlarda Adet Kanamalarında Artış

Adet kanamalarının normal sürelerde olmaması her zaman bir hastalık habercisi olabilmektedir. Bu nedenle uzun süren kanamalarda şüpheye düşmek mümkün olabilmektedir. Hastaların da mutlaka adet kanamasının uzun sürmesi gibi problemler karşısında trombositlerini ölçtürmeleri tavsiye edilmektedir.

İTP Hastalığı Tedavi Türleri

Hastalık ile alakalı belli tedavi türlerinden bahsetmek söz konusu olabilmektedir. Hastalara genellikle ilaç tedavisi tavsiye edilmektedir. İlaç tedavisinin yeterli olmadığı noktalarda ise çok daha farklı tedavi yöntemlerine başvurulabilmektedir.

İTP Hastalığında İlaç Tedavisi

İlaç tedavisi, bu hastalıkta ilk olarak başvurulan yöntemlerden birisidir. Hastalara genellikle reçete edilen ilaçlar uzmanlar tarafından uygun görülen ilaçlardır. Bu ilaçlar sayesinde uzun ya da kısa vadeli tedavi imkânı sağlanabilmektedir.

Kortikosteroid İlaçlar

Her bir probleme göre kullanılan ve aşağıdakileri içeren çeşitli tipte kortikosteroidler vardır:

Topikal kortikosteroidler, alerjik reaksiyonları veya kovan veya egzama gibi cilt rahatsızlıklarını tedavi etmek için kullanılan kremler ve losyonlardır. Örnekler: Hidrokortizon asetat, betametazon, mometazon furoat.

Oral kortikosteroidler: alerji tedavisinde kullanılan tabletler, örneğin bronşit, hepatit, Crohn hastalığı, arterit, gibi kronik iltihaplı hastalıklar. Örnekler: Prednizon, Deflazacorte.

Kortikosteroid enjekte: reçete ve tatbik göre bir doktor lupus, romatoid arterit veya kolloidin gibi kronik koşulların iyileştirilmesi için kullanılır. Örnekler: Deksametazon, betametazon.

İnhale kortikosteroidler astım, kronik obstrüktif akciğer hastalığı ve diğer solunum yolu alerjilerini tedavi etmek için kullanılan cihazlardır. Örnekler: flutikazon propiyonat, budesonid. Nazal sprey kortikosteroidler: Bunlar rinit ve burun tıkanıklığını tedavi etmek için kullanılır. Örnekler: flutikazon furoat, flutikazon propiyonat. Bundan başka, örneğin, konjonktivit ya da üveit gibi göz sorunlarını tedavi etmek enflamasyon, tahrişe ve kızarıklığa azaltılmasında kullanılabilmektedir, örneğin prednisolon veya deksametazon ile kortikosteroid göz damlası, üzerinde de bulunmaktadır.

Kortikosteroidlerin yan etkileri, uzun süreli kullanımda daha yaygındır ve örneğin yorgunluk, artan kan şekeri seviyeleri, azaltılmış vücut savunmaları, huzursuzluk, uykusuzluk, artmış kolesterol ve trigliseritler, baş ağrısı veya glokomu içerir. Kortikosteroidlerin neden olduğu diğer yan etkileri bilinmektedir.

Ek olarak, kortikosteroidler aşırı miktarda kullanıldığında kilo alırlar, çünkü karın yağının birikmesini ve Cushing Sendromu'nun karakteristik özelliği olan kilosunun artmasını kolaylaştırırlar.

Hipertansiyon, kalp yetmezliği, böbrek yetmezliği, osteoporoz, epilepsi, gastroduodenal ülser, tüberküloz, viral veya fungal enfeksiyonları olan hastalarda kortikosteroid kullanımı kontrendikedir.

Ek olarak, steroidler diyabet, glokom, obezite veya psikoz gibi bazı hastalıkları daha da kötüleştirebilir ve sadece bu durumlarda doktorun yönlendirmesi altında kullanılmalıdır.

Hamilelikte kortikosteroid kullanımı, bebeğin düşük doğum ağırlığı ile doğma riskini artırdığı için önerilmez. Bu nedenle, gebe kadınlarda kronik hastalıkların tedavisinde kortikosteroidlerin kullanımı sadece doğum uzmanının rehberliğinde yapılmalı ve faydalar potansiyel risklerden daha ağır basmalıdır.

İntravenöz İmmünglobulin

Myastenia gravis periyodik kas güçsüzlüğü ve kasların hızlı yorgunluğu ile karakterizedir. Semptomların akut kötüleşmesi, yutma güçlüğü veya solunum yetmezliği nedeniyle yaşamı tehdit edebilir. Myastenia gravis, vücudun kendi antikorlar kas ve (sinir kas ile birleşir yerlerde) nöromüsküler bir hasar bileşiğe sinir impulslarının geçişini bloke ettiği bir otoimmün hastalıktır. Timektomi, kortikosteroid, immunosuppressanları ve plazmaferez içeren optimum tedavi anda, myastenia ile çoğu insan küçülmesi veya iyileşme gözlendi, ancak bu tedavi birçok olumsuz etkilere neden olabilir. Diğer otoimmün hastalıklarda etkilidir. (antikor insan kanı saflaştırılmış). Bu derlemede miyasteni gravis ağır alevlenmelerin tedavisinde intravenöz immünglobulin etkinliğini incelemek için ya da kronik uzun vadeli tedavisinde (kalıcı) myasthenia gravis kullanılmaktadır. Kısa vadeli faydaları inceleyen yedi randomize kontrollü çalışma bulundu. Bu sınırlamalarla yapılan çalışmalara ek olarak, sistem hatası riski genellikle düşüktür. Tüm denemelerde intravenöz immünglobulinin olumsuz etkileri gözlenmiştir. Randomize kontrollü çalışma beş alevlenmelerin tedavisinde ya da kötüleşen için intravenöz immünglobulin etkinliğini değerlendirdi (genellikle alevlenmeler bozulma daha ciddidir. İki klinik çalışma, intravenöz immünglobulin ve plazmaferez arasında anlamlı bir farklılık göstermemiştir. Tedavi grubunda tanım gizli değildir; çünkü bu testlerin ilkinde önyargı yüksek risklidir. 33 katılımcı ile bir klinik çalışma, intravenöz immunglobulin ve kortikosteroid (metilprednizolon) arasında etkinlik herhangi bir farklılık göstermesi, ancak etkisini belirlemek için katılımcı yeterli sayıda almış olmamalıdır, yani orta alevlenmeler için kortikosteroidler ile karşılaştırıldığında damar İmmünoglobulin desteklemek için yeterli kanıt yoktur. 168 katılımcı dâhil diğer bir klinik çalışma, intravenöz immunoglobulin daha etkili olduğuna dair bir kanıt göstermiştir değişiklikler intravenöz immünglobulin 1 g / kg ile karşılaştırıldığında 2 g / kg miyastenik kasları 15 gün içinde (MMS) kullanılmalıdır. (MD 3.84 hesap 95% CI -0.98 ila 8.66).

Trombosit Süspansiyonu

Trombositler, iç kısmında depolanan aktif moleküllerin salınmasını kolaylaştıran, yüzeyi ile kolayca iletişim kurmasını sağlayan plazma membranının invaginasyonlarıyla iletişim kuran bir kanal sistemine sahiptir. Bu hücrelerin marjinal kısmı, korpusun oval şeklini korumaya yardımcı olan bir mikrotübül ağına sahiptir. Plazma zarının dışında, yapışkanlıklarından sorumlu olan glikoproteinler ve glikozaminoglikanlar açısından zengin bir tabakadır. Sitoplâzma iki bölgeye ayrılır:

1. Hyalomeri, trombosit büzülmesinden ve filopodia adı verilen ince uzantıların yayılmasından sorumlu aktin mikrofilamentler ve miyozin molekülleri açısından zengin çevre bölgesinde yer alan daha hafif bölge;

2. granülometre, membran bağlı granülleri, mitokondri ve glikojen sunan en merkezi bölge. Bu hücreler kanama (kan kaybı) önlemek için hemostaz denilen bir süreçte kan pıhtılaşması sürecinde önemli bir işlevi vardır. Bu süreç, trombositler tarafından salınan serotonin tarafından uyarılan kan damarlarının düz kasının kasılmasını ve bu hücrelerin aglütinasyonunu içerir.

Bir yaralanma, bir kan damarının endotelyumda oluştuğunda, proteinler içinde bulunan kan plazması tarafından emilir kolajen lezyonun kenar kan agrega ve lezyon trombositlerde mevcut için trombosit tıkacı oluştururlar. Tamponun trombositleri daha sonra, daha fazla trombositün tampona tutturulmasına neden olan bir trombosit agregasyonu indükleyicisini salgılar. Toplama işlemi sırasında, kan plazması, yaralanan damar ve trombosit faktörleri, kırmızı kan hücrelerini, lökositleri bağlayan fibrin tarafından oluşturulan üç boyutlu bir fibröz ağa neden olan plazma proteinlerini içeren bir reaksiyon dizisini teşvik eder ve trombositler bir kan pıhtısı oluşturdu. Oluşumunun başlangıcında, pıhtı aktin, miyosin ve hareketiyle, ancak, kabın iç tarafına bakan bir yara dokusu olarak sunulmuştur. ATP sadece geri çekilmesi ve orijinalinden daha küçük bir hacim işgal eden, plaka üzerinde mevcut. Hasarlı dokuyu tamir ettikten sonra pıhtı plazmik etki ve platelet lizozomu tarafından salınan diğer enzimler tarafından uzaklaştırılır.

Trombositlerin ( trombositoz ) sayısındaki bir artış, inflamasyon veya travmaya işaret edebilir ve trombosit sayısında (trombositopeni) azalmaya genellikle uzun süreli farmakolojik tedaviler veya dang gibi hastalıklar neden olur.

İTP Hastalığı Tedavisinde Cerrahi

Hastalığın tedavisinde cerrahi yöntemlerden de bahsetmek söz konusudur. Hastalar cerrahi müdahaleler dâhilinde kısa bir süre içinde herhangi bir risk altında kalmadan tedavi olabilmektedir.

Splenektomi

Splenektomi dalağı veya bir kısmını çıkarmak için cerrahi bir prosedürdür. Diyafram, dalak altında, karın üst sol tarafında, göğüs kafesinin altında bulunan bir organdır. Bağışıklık sisteminin bir parçasıdır ve enfeksiyonlarla savaşmaya yardımcı olur. Ayrıca eski veya hasarlı kan hücreleri gibi gereksiz malzemeleri de filtreler ve ortadan kaldırır.

Dalak, üretim, depolama ve bazı maddelerin silme sorumlu çok küçük bir organ olup kan ve üretimi antikorları vücudun dengesini korumakla görevlidir. Splenektominin en yaygın nedeni, genellikle travmatik olan, abdominal yaralanma nedeniyle rüptüre olan bir dalağın tedavi edilmesidir. Splenektomi ayrıca splenomegali (genişlemiş dalak, bazı kan hastalıkları, bazı kanserler, enfeksiyonlar ve benign kistler veya tümörler gibi) diğer durumları tedavi etmek için de kullanılabilir. Dalağın rüptürü, organın abartılı bir artışından da kaynaklanabilir. Dalağın genişlemesi, olası bir rüptüre ek olarak, ağrı ve karın dolgunluğu hissi gibi semptomlara yol açabilir.

Tedavi edilebilir ana kan hastalıkları splenektomi içerir mor trombositopenik idiopatik, polisitemivera, talasemi ve orak hücreli anemi. Ancak splenektomi sadece diğer olgularda başarısız olduktan sonra yapılmalıdır. Bazı kanserler splenektomi ile tedavi edilebilir. Bir enfeksiyon ciddi ya da bir apse olarak dalak diğer tedavilere yanıt değilse, organın çıkarılmasını gerektirebilir. Ayrıca dalağın içinde iyi huylu kistler veya tümörler kaldırılması zor olacak kadar genişlerse splenektomi gerekebilir. Doktor ayrıca, dalağın büyük şişmesine neden olan bir hastalığın teşhisine yardımcı olmak için dalağı çıkartabilir ve nedenini belirleyemez.

Çoğu durumda, hasta ameliyat öncesi antibiyotik başlatmalıdır. Ameliyattan hemen önce, hasta genel anestezi uygulanacaktır. Ameliyat ekibi kalp hızını izler, kan basıncını ve oksijen kan basıncını ölçer. Hastanın koluna bir kan basıncı manşeti yerleştirilir ve göğsünüze bir kalp monitörü takılır. Hasta bilinçsiz ve düzgün bir şekilde izlendikten sonra, cerrah ameliyat başlar.

Kullanılan cerrahi yöntem genellikle dalağın büyüklüğüne bağlıdır, ancak splenektomi çoğunlukla dalak çok büyük olmadığı sürece laparoskopi ile yapılır. Video görüntülerinin gözlemleri ile cerrah, dalağı diğer üç insizyona yerleştirilen özel cerrahi aletler ile çıkarır. Sonra cerrah insizyonları kapatır.

Bu tip bir ameliyatla hasta aynı gün hastaneden ayrılabilir ve yaklaşık iki hafta içinde tamamen iyileşebilir. Bununla birlikte, tüm olgularda laparoskopik splenektomi uygun değildir. Örneğin dalak rüptürü genellikle açık splenektomi gerektirir.

Açık splenektomi sırasında, cerrah karın ortasında bir kesi yapar ve dalağa ulaşmak için kas ve diğer dokuları uzaklaştırır. Daha sonra dalağı çıkarır ve kesiyi kapatır. Eğer hasta ameliyat açarsa, iki ila altı gün sonra eve gidebilir.

Bağışıklık sisteminin bir organı olan dalağın çıkarılmasından sonra hastanın ciddi veya ölümcül enfeksiyonlara yakalanma olasılığı daha yüksektir. Doktor hastanın özellikle ciddi enfeksiyon riski altındaysa koruyucu antibiyotik kullanmasını tavsiye edebilir.

Splenektomi, dalağın yırtılmasına bağlıysa, tedavi genellikle gerekli değildir. Başka bir hastalık nedeniyle yapıldıysa, bu hastalığın ek tedavisi gerekebilir. Dalağın çıkarılmasından sonra, vücudun diğer organları daha önce onun tarafından gerçekleştirilen fonksiyonların çoğunu üstlenir.

Dalaksız hasta normal bir yaşama sahip olabilir, ancak hasta olma veya ciddi enfeksiyonlara yakalanma riski daha yüksektir. Ayrıca, dalaksız kişiler de bir hastalık veya yaralanmadan kurtulmak için daha uzun zaman alabilir.

Splenektomi genellikle güvenli bir prosedürdür, ancak herhangi bir ameliyatta olduğu gibi mide, pankreas ve kolon da dâhil olmak üzere komşu organlara kanama, enfeksiyon ve yaralanma gibi potansiyel komplikasyon riskini taşır. Cerrahinin doğasında var olan risklere ek olarak, dalağın olmaması hastanın septisemiye yol açabilecek enfeksiyon alma şansını artırabilir. Nötropeni ile birlikte lökosit ve trombosit sayısında da bir artış meydana gelebilir.

İTP Hastalığı Tedavi Öncesi

Hastalıkla ilgili tedavi başlatılmadan önce tüm muayeneler ve tetkikler gerçekleştirilmektedir. Hastalar bu tetkikler sonucunda en uygun tedavi yöntemi belirlenir.

Hastanın Durumunun Analiz Edilmesi

Hastanın durumunun analizinde belli muayenelere ve testlere başvurulmaktadır. Bunların sonucunda ise en uygun tedavi yöntemine geçiş sağlanır.

Fizik Muayene

Fiziksel muayene bir hastanın fiziksel değerlendirilmesi için teknikler bütünüdür. Bu teknikler, sağlık profesyonelleri tarafından arıza, hastalık, anormallikler vb. teşhis için kullanılır.

Muayene, profesyonel, hastanın cildindeki değişiklikler (renklenme, yaralar, lekeler, vb.), deformiteler, obezite, istemsiz hareketler gibi bazı faktörleri algıladığı görsel bir gözlem yoluyla görür ve bir an sonra bir set uygular ve ayrıca bazı tıbbi araçlar, örneğin: tansiyon aleti (basınç cihazı), stetoskop, termometre, vb. kullanılır.

Manevralar seti Palpation, İnspection, Perküsyon ve Auscutasyon ile oluşturulmuştur. Bazı durumlarda koku da inceleme için kullanılabilir.

Palpasyon hastayı incelemek için dokunmayı kullanmaktan oluşur, hasta vücudun 1 ila 2,5 cm derinliğinde farklı bölgelerinde basınç yapar. En iyi yorum için profesyonel yetenekli olmalı ve hasta rahat ve rahat olmalıdır.

Denetim görsel gözlem ve palpasyon kullanımı ile yapılır.

Perküsyon, birçok el becerisi gerektiren bir tekniktir. Profesyonel, incelenecek alanda hızlı bir hareket gerçekleştirir ve yoğunluğu, yüksekliği, süresi ve kalitesi için değerlendirilen bir ses üretir. Auscutasyon, insan vücudunun organları tarafından üretilen sesi duymak ve bazı anormallikleri saptamaktır. Sınavı yapmak için uyulması gereken önceden belirlenmiş bir düzen vardır. Başı incelerken, uygulayıcı kafa, burun, ağız, göz ve kulakların üst kısmına yakından bakmalıdır. Karın içinde karaciğer, dalak, böbrek, anüs, diğer iç bölgeler ve hatta hastanın dışkıları incelenir. Son olarak, genital bölgeler bazı anormal durumlar için incelenir.

Bu test dizisi, tıbbi triad olarak sınıflandırılır ve her zaman her gün çeşitli tiplerde hastalarla daha fazla temas halinde olan pratisyen hekimler tarafından kullanılmalıdır.

Fiziksel muayene, basit görünmesine rağmen, başlangıçtaki hastalıkların tespit edilmesine büyük ölçüde katkıda bulunur, çünkü normallikte herhangi bir değişiklik türü daha spesifik testlere yönlendirilmelidir.

Sağlık profesyonelleri tarafından yapılan fizik muayenenin kullanımı, esas olarak özel hizmetlere sahip olmayan ve hayatta kalabilmek için asgari sağlığın sağlanması amacıyla bu manevralara bağlı olan nüfusun daha az tercih edilen sınıflarına hizmet eden kamu ağlarında esastır.

Kan Sayımı

CBC, örneğin, akyuvar hücreleri, alyuvar hücreleri olarak da bilinen, kırmızı kan hücreleri veya kırmızı kan hücreleri ve plateletler olarak bilinen beyaz kan hücreleri gibi, kan oluşturan hücre değerlendiren bir kan testidir. Kırmızı kan hücrelerinin analizi tekabül kan sayımı ek olarak onlar uygun büyüklük veya hemoglobin içindeki önerilen miktarların belirten, kan hücreleri, kırmızı kan hücreleri kalitesine raporların sayısını belirtmek için kullanılır. Örneğin aneminin nedenlerini açıklığa kavuşturmaya yardımcı olur. Bu bilgi, HCM, VCM, CHCM ve RDW olan hematimetrik endeksler tarafından sağlanır.

Koleksiyonunuzu hızlı yürütmek için gerekli değildir, ancak 24 saat sınavdan önce fiziksel aktivite gerçekleştirmek ve sonucunu değiştirebilir gibi herhangi alkol almadan 48 saat önce yapılması tavsiye edilir.

Kan sayımı, kanda değişikliklere neden olan hastalıkların evrimini teşhis etmek ve izlemek için kullanılır, örneğin:

• Anemi,
• Kemik iliği bozuklukları,
• Bakteriyel, fungal veya viral enfeksiyonlar,
• Enflamasyonlar,
• Kanser, özellikle lösemiler veya lenfomalar,
• Trombositlerdeki artış (trombosit sayısı) veya azalması (trombosit sayısı) gibi değişiklikler,

Örneğin kemoterapi sırasında kemik iliğinin işleyişini tehlikeye atabilecek durumların takibi.

Ek olarak, kan sayımı örneğin böbrek yetmezliği, romatoid arterit, kalp yetmezliği veya akciğer hastalıkları gibi anemi ile ortaya çıkabilecek kronik hastalıkların izlenmesi için yararlıdır.

Test, kan hücrelerini sayılan kriterlere göre saymak, değerlendirmek ve sınıflandırmak olan bir akış sitometrisi ekipmanı vasıtasıyla otomatik bir şekilde gerçekleştirilir.

Bununla birlikte, ekipman tarafından sağlanan sonuçta bile, Klinik Analizlerde kalifiye bir uzman tarafından yapılan bir diferansiyel kan yayma adı verilen mikroskobik bir analiz yapılması gerekmektedir. Diferansiyel sayım, lökosit farklılaşması ve kırmızı kan hücrelerinde veya lökositlerde bulunan yapıların görselleştirilmesinden oluşur. Ek olarak, mikroskopta sayma, olgunlaşmamış hücrelerin tanımlanmasını sağlar ve böylece örneğin lösemi tanısına yardımcı olabilir.

Kan sayımını yorumlayabilmek için, doktorun sonuçlarını gözlemlemesi ve değerlerin normal, yüksek veya düşük olup olmadıklarını kontrol etmesinin yanı sıra, kendisinin sunduğu olası semptomları ve istenebilecek diğer muayenelerin sonucunu da ilişkilendirmesi gerekmektedir.

Biyokimyasal Testler

Bunlar, belli bir mikroorganizma enzimlerinin hareketiyle belirli bir alt-tabaka üzerinde meydana gelen kimyasal dönüşümler kontrol ederek bakteri veya maya grupları veya türlerini belirlemek için mikrobiyoloji yardımcı olmak için karşılık vermektedir. Biyokimyasal testleri yürütmek için gerekli olan için analiz edilecek alt tabaka içeren özel kültür ortamını kullanmak ve onların gelişimi için mikroorganizma beslenme ve çevresel koşullar sunmaktadır.

Test katı ortam üzerinde pH 7,0 ila 6,8 yeşil bir gösterge olarak mavi bromotimol içeren eğimli Simmons sitrat bakteri tohumlama için yapılır. Pozitif kanıt, sitratın permeaz ile taşınmasıyla sonuçlanır ve enzim sitrataz tarafından kullanımı oksaloasetat ve asetatın oluşumu ile sonuçlanır. Sitrat tüketimi, ortamı temel alarak, amonyum fosfatın bölünmesine neden olur. Ayrıca, sitrat metabolizması ile ortamı alkalize eden karbonatların oluşumu vardır, böylece göstergenin rengi maviye döner. Negatif testte ortam değişmez çünkü mikrobik büyüme yoktur. Bu nedenle aşılama iğne ve yanlış pozitif sonuçlar veren kökenli kültür yoluyla etki düz hiçbir madde ile yapılmalıdır.

Motilite belgesi dolaylı olarak flagella üretimini gösterir. Biyokimyasal bir test değil, fizyolojik bir testtir, ancak bakterileri tanımlamaya yardımcı olur. Test, yarı katı bir orta SİM içine doğrudan inoküle edilerek gerçekleştirilir. Test, mikroorganizmaların inokülasyon hattından yer değiştirdiğinde büyüdüğünü gösterir, ortama çamurludur. Mikroorganizmalar inokülasyon bölgesine sınırlandırıldığında, ancak, ortamı bozmadan test negatiftir.

TSI ortamı, bakteriyel metabolizmaya genel bir bakış veren bir dizi biyokimyasal reaksiyon sağlar. TSI veya üçlü şeker ve demir, taban ve yüzey çizgilerinde iğne delinmesi ile tohumlanan eğimli bir katı ortamdır. Bakterilerin büyümesinden sonra aşağıdaki sonuçlar gözlenebilir:

1-Bakteri herhangi bir şekeri fermente etmez, ortamı değiştirmez,

2-Fermente sadece oluşan glikoz, asitler ortamın pH'ını değiştirir, bu da sarıya ve kırmızı eğime dönüşür.

3-Tüm orta ila sarı, hem taban hem de eğim göstergesinin değişmesiyle laktoz veya sukrozun fermantasyonu asidik kalır. Bakteri, anaerobik olarak soluyarak H2S üretme olasılığı da vardır.

Kemik İliği Aspirasyonu

Aspirasyon ve kemik iliği biyopsisi, durum ve kan hücreleri üretme yeteneği hakkında bilgi sağlar. Rutin bir sınav değil. Bu yüzden çoğu insan tarafından yapılmayacak. Tanı için kan hücrelerinin üretimini değerlendirmek istenebilir. Lösemi ve diğer kemik iliği bozuklukları teşhis ve kemik iliğini istila diğer kanser evresini belirlemek ve bir olmadığını belirlemek için, anemi azalmış kaynaklanmaktadır. Kemik iliği problemleri, hücrelerin miktarını, oranını ve olgunluğunu etkileyebilir ve lifli yapılarına müdahale edebilir.

Hastanın bilinmeyen bir ateşi olduğunda, tüberküloza neden olan mikobakteriler de dâhil olmak üzere, mantar veya bakteri gibi mikroorganizmaları araştırmak için bir kemik iliği örneği değerlendirilebilir ve kültürlenebilir. Kemik iliğinde metalin birikmesine neden olan kromozomal anormallikleri veya demir depolama bozukluklarını araştırmak için diğer kemik iliği testleri yapılabilir.

Kanser hastalarında tedaviye verilen cevabı değerlendirmek ve kemik iliği inhibisyon fonksiyonunun normale dönüp dönmediğini belirlemek için aspirasyon veya kemik iliği biyopsisi yapılabilir.

Kan sayımı ve retikülosit sayımları, aspirat ve kemik iliği biyopsisi ile birlikte, kan hücrelerinin üretimini ve mevcut durumlarını değerlendirmek için de gerçekleştirilir.

Şüphe var ise bir aspire veya kemik iliği biyopsisi bir tanı prosedürü olarak yapılabilir:

• Anemi, aplastik
• Akut lösemi
• Miyelodisplastik sendrom
• Kronik miyeloid lösemi
• Miyelofibrozis ve esansiyel trombositemi
• Multipl miyelom
• Şiddetli Trombositopeni, ağır anemi ve / veya nötropeni

Bazı kanser türlerinin evrelemesine yönelik talepler de vardır. Evreleme, hastalığın derecesini ve hangi organların dâhil olduğunu belirlemek için kapsamlı ve kapsamlı bir muayenedir. Şunları içerebilir:

• Lenfomalar Hodgkin ve non-Hodgkin
• Küçük hücreli akciğer karsinomu (kemik iliği artık sık görülmemektedir)
• Kültürler ayrıca aşağıdaki durumlarda yapılır:
• HIV / AIDS veya başka tipte immün yetmezlikli hastalarda ateş
• Bruselloz veya tifo gibi enfeksiyonlardan şüphelenildiğinde

Kemik iliği aspirasyonları ve biyopsiler, kemik iliği fonksiyonunun baskılanmasını ve geri kazanılmasını değerlendirmek için kanser tedavisi sırasında aralıklarla istenebilir.

Bir aspirat veya kemik iliği biyopsisi ile doktor, bulunmayan hücrelerin olup olmadığını ve neyin eksik olduğunu kontrol etmek için, bulunan hücrelerin normal olup olmadığını ve normal miktarlarda mevcut olup olmadığını belirlemek için ilikteki neyin değerlendirildiğini değerlendirir.

Kemik iliği numunelerini değerlendiren patoloğun veya hematoloğun eğitimi ve uzmanlığı, kemik iliği örneklerinde neler olup bittiğini belirlemesine izin verir. Çoğu durumda, elde edilen bilgiler kemik iliğinin tutulumunu teyit edebilir veya dışlayabilir, ancak diğer testlere duyulan ihtiyacı da gösterebilir. Örneğin, kırmızı kan hücrelerinin sayısında bir azalma ve kandaki retikülositlerde bir artış varsa ve kemik iliği kırmızı kan hücrelerinin üretimini artırırsa, doktor bu ipliğin üretiminin ihtiyaca göre arttığını bilir. Bilmediği şey, akut veya kronik bir kayıp olabilen artan talebin sebebidir. Örneğin, mide bağırsak kanamasında veya kırmızı kan hücrelerinin aşırı tahribatında olduğu gibi, bazen de yapay kalp kapakçıklarında olduğu gibi. Azalmış retikülosit sayısı olmayan kırmızı kan hücresi sayısı azalmış bir hasta, kemik iliği tarafından kırmızı hücre üretiminin bastırılması ile aplastik anemiye sahip olabilir. Ancak test, bunun kemik iliği bozukluğu, radyasyona maruz kalma veya bazı maddeler, kanser veya tedavisi nedeniyle ortaya çıkıp çıkmadığını veya tüberkülozdan kaynaklandığını göstermez. Bazı spesifik hücrelerin varlığı, Gaucher veya Niemann-Pick gibi bazı hastalıkları karakterize eder.

Multipl miyelomda olduğu gibi, kemik iliğinde tümör oluşturan hücrelerin kütlesi ve hücrelerin üretimini destekleyen lifli ağda değişiklikler olabilir.

Bir tanıya varmak için, doktor, kemik iliği değerlendirmesi ile klinik, kan ve diğer görüntülemelerin bilgisini görüntülemeyi içerir. Bu süreç basit olabilir ya da olmayabilir. Hasta, kemik iliği incelemesinden önce ve sonra doktora danışmalı ve şüphelerinin ne olduğunu, değerlendirmeden ne beklediklerini ve diğer testlerin neler olduğunu sormalıdır.

Ultrasonografi

Son on yılda, boyun hastalıklarının ve her şeyden önce tiroid bezinin tanı ve tedavisinin doğruluğunda keskin bir artış olmuştur. Tiroid neoplazmlarına karşı savaşta ve tiroidektominin yaygın etkilerinde ultrason önemli rol oynar. Ultrasonun birçok kullanım alanı vardır:

• Aspirasyon teşhis ponksiyonu yönü
• Operasyon Planlama
• Ablasyon prosedürlerinin yönü
• Ameliyat öncesi lezyonları işaretleme
• Ameliyat sırasında lezyonların lokalizasyonu

Ultrason kontrolü altında başarılı ve güvenli prosedürler, anatomi ve iğnenin ucunu doğru bir şekilde konumlandırma yeteneği konusunda derin bilgi gerektirir. İkincisi, iğneye ve dönüştürücünün manipülasyonuna bağlıdır ve özellikle doktorlar için zor bir görev olduğunu kanıtlayabilir.

İğnenin ucunun görselleştirilmesi, elde edilmesi her zaman mümkün olmayan ultrasonik ışın ile hizalamayı gerektirir. Ve yapabiliyor olsanız bile, iğnenin fiziksel özellikleri ve teknik sınırlamalar görünürlüğü zorlaştırabilir.

Operatörlerin iğnenin ucunu daha güvenli bir şekilde yerleştirebilmeleri için, görüntü kompozisyonunu standart bir B modunda doğru şekilde işlenmiş ve çok yönlü bir görüntü ile birleştirerek iğnenin parlaklığını arttırmak için bir teknoloji geliştirdi.

Akıllı biyopsi, akıllı konumlandırma teknolojisi ile birlikte gerçek zamanlı olarak ultrasonik biyopsi prosedürlerinin kalitesini artırmaya yardımcı olacaktır. İğnenin sanal takibi hızlı, doğru ve güvenli bir hedef başarısı sağlamanıza olanak tanır. Fiziksel iğne, gerçek zamanlı olarak bir ultrasonik görüntü üzerinde bir sanal iğne görüntüsü kullanılarak ekstre edilir. Ek olarak, sensörün üç boyutlu gösterimi, tarama düzlemi, düzlemde ve düzlemin ötesinde iğne ve hedefin yörüngesi oluşturulur.

Hastaya Uygun Tedavi Yönteminin Seçilmesi

Hastaların tedavi yöntemlerinin seçilmesi için belli muayeneler gerçekleştirilmekte ve tetkikler sağlanmaktadır. Uygun olan tedavi yöntemi ise hastalığın türüne ve seviyesine göre farklılık göstermektedir. Trombosit değerleri her hastada aynı olmayabilir. Bu nedenle kişilerin mutlaka uzman bir hekime muayene olması ve en uygun tedavi yönteminin seçilmesi için karar verilmesidir.

İTP Hastalığı Tedavi Sonrası

Hastalığın tedavisinin ardından belli faktörlere dikkat edilmesi gerekmektedir. Bu faktörler sonucunda hastaların düzenli bir şekilde uzman doktorlarını ziyaret etmesi ve rutin kontrollerini yaptırması gerekmektedir. Olası komplikasyonların önüne geçilebilmesi için kontroller büyük önem arz etmektedir.

İTP Hastalığı Kontrol Süreci

Hastalığın kontrol sürecinde bazı tetkikler uygulanmaktadır. Bu tetkikler, ameliyat ya da ilaç tedavisi sonrasında gerçekleştirilen hemogram testleridir. Hastaların kan değerleri düzenli bir şekilde ölçülmekte ve hastalığın nüks durumu analiz edilmektedir. Nüksetme olasılığı olan ya da nükseden ITP hastalığında revizyon ameliyatları gerçekleştirilebilmektedir.

Hastanın Yapması Gerekenler

Hastaların tedavi sonrasında mutlaka dikkat etmeleri gereken belli hususlar bulunmaktadır. Dışarıdan gelebilecek olası darbeler, hastalığın yinelemesine sebep olabileceğinden dolayı koruma gerçekleştirmek büyük önem teşkil eder.

Kafa Travmasına Yol Açabilecek Sporlardan Kaçınmak

Kafa travmaları, genellikle çoklu oyuncu sporlarında gerçekleşebilen durumlardır. Futbol, basketbol, voleybol, rugby, beyzbol, tenis, dövüş sanatları ve bisiklet kafa travmalarının gerçekleşebileceği spor türleri arasında yer almaktadır. Bu nedenle hastaların tam olarak iyileşene kadar bu tür sporlardan uzak durmaları gerekmektedir.

Sık Sorulan Sorular

İTP hastalığı ve hastalığın tedavisi ile ilgili, kişiler pek çok soru yöneltmektedir. Bu sorular ve soruların en detaylı cevapları aşağıda yer almaktadır.

İTP ile Yaşamak Mümkün Mü?

İTP hastalığı kimi hastalarda hafif, kimilerinde ise daha ağır seyredebilir. Dolayısıyla teşhis ve tetkikler tamamlanmadan, İTP hastalığının seyrine ve tedavisine yönelik bir şey söylemek doğru değildir. Ancak genellikle çocukluk döneminde görülen İTP rahatsızlığı 1-2 yıl içerisinde iyileşebilmekle beraber, erişkinlerde görülen İTP rahatsızlığı kronik seyretmektedir. İTP hastalığı, yaşam boyu sürmesinde dahi insan ömrünü tek başına azaltan bir rahatsızlık değildir. Yapılan araştırmalara göre, erişkinlerde uygulanan tedaviler oldukça yüksek başarı oranına sahiptir. Ancak İTP hastalığına yakalanan hastalarda şeker hastalığı, hipertansiyon, kalp rahatsızlıkları ve ülser gibi bazı hastalıklar görülürse hayati riskler oluşabilir. Aynı zamanda İTP hastalığının tedavisi amacıyla yapılan splenektomi ameliyatlarında oluşabilecek komplikasyonlar da hayati risklere yol açabilir.

İTP Tedavi Yöntemlerinin Riskleri ve Yan Etkileri Neler?

Kortikosteroidler: İTP tedavisinde kullanılan kortikosteroid (kortizon) ilaçlar, vücutta su ve tuz tuttuğu için aşırı kilo kazanımına sebep olabilir. Aynı zamanda bu ilaçlar, vücuttaki suyu toplayacağı için kan basıncının artmasına yani hipertansiyona sebep olabilir. Bu tip ilaçlar kullanılırken beslenmeye dikkat edilmeli, aşırı tuzlu ve aşırı şekerli beslenme alışkanlıklarından uzak durulmalıdır. Ayrıca şeker hastaları, bu ilaçları kullanmadan önce mutlaka şeker hastası olduklarını doktorlarına söylemelidir. Aksi takdirde, kortikosteroid kullanımıyla birlikte kan şekerinin aşırı derecede yükselmesi, şeker hastaları için hayati risk oluşturabilir. Ayrıca bu tip ilaçlar çeşitli deri rahatsızlıklarına, kadınlarda adet düzensizliğine, çeşitli mantar enfeksiyonlarına, depresyon ve maniye, katarakt ve glokom gibi göz rahatsızlıklarına ve ek olarak çocukların büyümesinde yavaşlama görülebilir. Bu rahatsızlıkların görülmesi genellikle kortikosteroidlerin kullanım dozajı ve süresi ile ilişkilidir. Bu yüzden özellikle kronik İTP hastalarında bu ilaçların uzun süre boyunca yüksek dozda kullanımı istenen bir şey değildir.

İntravenöz İmmünglobulin (IVIG): Trombosit sayısı ciddi derecede düşük olan hastalara acil tedavi amacıyla verilir. İnsan plazmasından elde edilir ve virüs bulaşmasını engellemek adına birçok işlemden geçirildikten sonra uygulanır. Halsizlik, mide bulantısı, baş dönmesi, baş ağrısı, titreme, yorgunluk gibi rahatsızlıklara sebep olabilir. Bununla birlikte çok ender rastlansa da böbrek yetmezliği ve anafilâksi gibi ciddi alerjik reaksiyonlara sebep olabilir. Bu sebeplerden dolayı hastanede doktor kontrolünde verilir.

Anti-D (Anti-Rh): Bu ilaç sadece kan grubu pozitif (Rh+) hastalara uygulanabilir. Kansızlığa neden olabilir. Bunun dışında IVIG’ye benzer yan etkilere sahiptir.

Rituximab: Deri döküntüsü, ateş ve anafilâksi’ye yol açabilir. Nadiren nörolojik rahatsızlıklara sebep olabilir. Doktor kontrolünde verilir.

Eltrombopag/Romiplostim: Henüz Türkiye’de kullanılmasa da yakın zamanda Türkiye içinde kullanılacağı beklenmektedir. Bu ilaç damar tıkanıklığına ve karaciğer enzimlerinde yükselmeye sebep olabilir.

Tedavi Gebelere Nasıl Uygulanır?

İTP hastalarının gebeliğinde genellikle çocuk etkilenmez. İTP hastalarının çocuklarında doğumdan sonra bir miktar trombosit düşüklüğü görülebilir ancak çoğu zaman tedaviye ihtiyaç duyulmadan kısa süre içerisinde bu durum kendiliğinden düzelir. Gebelik sürecinde İTP hastaları, doktorlarını mutlaka bilgilendirmeli ve düzenli olarak kan sayımı yaptırmalıdırlar. Eğer gebelik sırasında trombosit değerleri aşırı derecede düşerse, gebeliğin 3. Ayından sonra kortikosteroid ilaç tedavisine başlanabilir. Yeterli olmadığı durumda IVIG veya trombosit süspansiyonu kullanılabilir. Bunun dışında İTP hastalığı, doğumda aşırı kanamaya neden olabilir.

Tedavide Kullanılan İlaçlar Bağımlılık Yapar mı?

Kortizon (kortikosteroid) ilaçlar, hızlı sonuç vermesi ve bazı hastalarda ruhsal iyiliği de beraberinde getirmesi sebebiyle bağımlılık yapabilir.

İTP Tedavisi Neye Yöneliktir?

Tedavideki amaç, bağışıklık sistemini geçici olarak baskılayarak trombositlere karşı antikor üretimini engellemek ve trombositlerin parçalanmasını durdurarak, kandakı trombosit değerlerini yükseltmektir. Ancak her İTP hastasında tedaviye ihtiyaç duyulmaz. Hastalık kişiden kişiye hafif veya daha ağır bir şekilde seyredebilir. Ancak genellikle ilaç tedavisiyle başlanır ve yeterli olmadığı durumlarda splenektomi uygulanabilir. Tedavinin ne şekilde uygulanacağına karar verilirken periferik kan yayması, kanama ve bulguları ve trombosit değerleri birlikte değerlendirilir.

Tedaviden Sonra Hasta Tamamen İyileşebilir mi?

Hastalığın durumuna göre hiç tedavi uygulanmayabilir veya ilaç tedavisiyle hastalık kontrol altına alınabilir. Ancak kortikosteroidler kullanım süresine ve dozajına bağlı olarak ciddi yan etkilere sahip oldukları için uzun süreli tedavilerde sıklıkla kullanılamıyor. Bu sebeple eğer hasta kortikosteroid tedavisine cevap vermiyorsa, tedavide diğer ilaçlara başvurulabilir. İlaç tedavisine cevap vermeyen hastalarda ise trombositlerin vücutta temel yıkım yeri olan dalağın alınması (splenektomi) ile hastalığın durdurulması amaçlanır. Splenektomi uygulanan hastaların yaklaşık %50’sinde İTP hastalığına ait bulguların tamamen sona erdiği gözlenmiştir.

Tedaviden Sonra Hastalık Tekrar Görülebilir mi?

İTP hastalığı tekrar nüks edebilen ve belirtilerin seyri kişiden kişiye, dönemden döneme değişebilen bir rahatsızlıktır. Splenektomi uygulandığında bile hastalığa ait bulguların sona ermediği görülebilir. Bu sebeple kronik İTP hastalarının düzenli olarak kan sayımı yaptırmaları gerekmektedir.

Tedavi Ne Kadar Sürer?

İTP tedavisi kişiden kişiye farklılık göstermekle birlikte, İTP hastalığının kronik olarak nitelendirilmesi için bulguların 12 ay devam etmesi yeterlidir. Bu süreçte yapılan tetkiklerle birlikte, trombosit sayılarında aşırı bir düşüş görülmediği sürece ilaç tedavisi veya splenektomiye ihtiyaç duyulmayabilir. Ancak erişkinlerde görülen Kronik İTP rahatsızlıklarında başarı oranı yüksektir.

İTP Tedavi Edilmezse Ne Olur?

İTP hastalığı Akut ve Kronik İTP olmak üzere 2’ye ayrılır. Akut İTP genellikle küçük çocuklarda görülen, hızlı ve ani gelişen bir rahatsızlık olup genelde 2 ila 6 hafta arasında kendiliğinden düzelir. Bazı çocuklarda hastalık birkaç defa daha tekrar görülebilir ancak ilk 4-6 hafta arasında iyileşme görüldüğünde, 6. Aya kadar kan sayımları takip edilir ve genellikle 2. Yıldan sonra izlemeye gerek duyulmaz. Ancak kronik İTP rahatsızlığı yavaş ve sürekli seyrettiğinden dolayı, hastanın tedavi öncesinde, devamında ve sonrasında dahi düzenli olarak kan sayımı yaptırması gerekmektedir.

İTP hastalığının tehlike düzeyini belirleyen en önemli unsur kandaki trombosit (platelet) sayısıdır. Kandaki trombositin aşırı derecede düşük olduğu zamanlarda hayati riskler ortaya çıkabilir.

Tedavi Sürerken Sigara ve Alkol Kullanmanın Sakıncası Var mı?

Alkol ve sigara kullanımı tedavi aşamasında önerilmez.

Tedavi Günlük Yaşamı ve Cinsel Hayatı Etkiler mi?

Cinsel hayat, tedavi aşamasında yalnızca cerrahiden etkilenmektedir.